غلامعلی فرهت پژوهشگر تاریخ هنر درباره حراج‌هایی که چند سالی‌ست در زمینه هنرهای تجسمی آغاز شده گفت: سال‌ها پیش وزارت بازرگانی حراج‌هایی برای فروش آثار هنری برگزار می‌کرد و من از اولین دوره آن در آن شرکت داشتم. نظر آن‌ها این بود که هنر را مانند یک کالا در نظربگیریم چراکه می‌تواند برای کشور ارزآوری داشته باشد در حالی که من معتقدم هنر کالا نیست و از وجود و حقیقت اصلی هنرمند انسان سرچشمه می‌گیرد. کالا را می‌توان تولید کرد اما هنر تولیدی نیست بلکه از وجود آدمی منشا می‌شود.

فرهت با تاکید براینکه این حراج‌ها و بازارهای هنری فقط به دلالان کمک می‌کند، اضافه کرد: دلالانی را می‌شناسم که از هنرمندان جوان استفاده می‌کنند تا بتوانند به اهداف خود برسند. حدود بیست و پنج شش سال پیش در منزل کاتوزیان درباره فروش آثار سپهری صحبت می‌کردیم، آن زمان آثار سپهری 70 هزار تومان فروش می‌رفت، درحالی‌که امسال همان اثر سهراب سه میلیارد تومان فروخته شد. چطور 70هزارتومان درعرض چند سال به میلیارد می‌رسد مسلما با دلال‌بازی این قیمت‌ها بوجود می‌آید. همیشه سعی‌ام بر این بوده که از این بازی‌ها فاصله بگیرم.

او درباره اوضاع امروز هنر در ایران خاطرنشان کرد: روزی یکی از دوستانم می‌گفت در ایران باند هنری وجود دارد که هنر ایران را به تاراج می‌برد و البته به من پیشنهاد دادند وارد آن شوم اما از آن روز به بعد سعی کردم خودم را از این فضا دورکنم چراکه یا باید عمله ظلم می‌شدم یا یکی از این دلالان هنری و آن چه را که نیست؛ می‌پذیرفتم و آنچه که هست را نادیده می‌گرفتم، من زندگی، تحصیلات، شغل و خانواده‌ام را داشتم و برای اینکه چیزی عایدم شود وارد دنیای هنر نشدم بنابراین سعی کردم خودم را از این فضا دور کنم.

او در پاسخ به این سوال که با وجود تنوع سبک‌های هنری و افزایش هنرمندان سطح هنری ایران را در چه اندازه‌ای می‌بینید؟ تصریح کرد: چندسالی است خیلی کم به گالری می‌روم چراکه حق دارم به عنوان یک هنرمند وقتی اثری را می‌بینم آن اثر را مرا محو تماشای خود کند و این مدت‌هاست که درگالری‌های ما دیده نمی‌شود. اثری آدمی را مجذوب خود می‌کند که از سر دل کار شده باشد. هنرمندان ما بیشتر تحت تاثیر غرب هستند وبه نوعی فرنگی‌کارند البته من هم گاه‌گاهی تحت تاثیر غرب هستم اما زمان‌هایی هم هست که آنچه می‌کشم از دورن خودم نشات گرفته است.